Groei & Ontwikkeling, Opvoeding
Mijn zoontje speelt met ‘meisjesspeelgoed’. Hij is gek op stofzuigen, poetsen, zorgt de hele dag voor zijn babypop en op het verlanglijstje van zijn verjaardag staat een keukentje. Vind ik dat een probleem? Absoluut niet! Helaas denken sommigen daar anders over…
Van de week verscheen in de metro een artikel met de titel ‘Vader bouwt speelkeuken voor 2-jarig zoontje’ en dit stuk ging viral op social media. In het artikel is te lezen hoe vader Andrew een oude kast omtoverde tot een prachtige keuken voor zijn zoontje Owen die twee werd. Hij plaatste de foto’s van het proces op Reddit en kreeg daar een lading negatieve reacties over zich heen. De negatieve reacties ken ik niet in deze vorm, maar ook ik heb wel eens soortgelijke opmerkingen gekregen.
“ Straks wordt hij zo’n metromannetje. ”
Om de een of andere reden, die ik zoals je merkt niet begrijp, zijn mensen bang dat als je jongens met ‘meisjesspeelgoed’ en roze spullen laat spelen, je de kans vergroot dat datzelfde jongetje later op mannen zal vallen. Zo heb ik wel eens de opmerking te horen gekregen: “Straks wordt hij zo’n metromannetje”. Bij mij lopen de gemoederen hoog op als ik dit soort artikelen lees of bovengenoemde opmerkingen krijg. Zo is er namelijk nooit wetenschappelijk aangetoond dat de kans dat een jongen homoseksueel wordt groter wordt, als je hem met speelgoed laat spelen wat volgens mensen voor meisjes is bedoeld. Eigenlijk kan ik om dit soort gedachtes alleen maar lachen want het komt bij mij even stom over als wanneer iemand zou zeggen dat de aarde plat is. Totaal niet van deze tijd dus…
“ Als hij uren met zijn babypop in de weer is en voor zijn pop zorgt, kan ik alleen maar liefdevol naar hem kijken. ”
En wat dan nog? Wat als mijn zoon later op mannen blijkt te vallen of misschien wel op beide geslachten? Ik zou er absoluut geen problemen mee hebben want Maxim is mijn kind en ik hou hoe dan ook van hem! Voor mij is het het belangrijkste dat Maxim gelukkig is en prettig in zijn vel zit. Als hij uren met zijn babypop in de weer is en voor zijn pop zorgt, kan ik alleen maar liefdevol naar hem kijken, want zorgzaamheid is toch een super mooie eigenschap? Hij is gek op mama helpen en dit doet hij door middel van stofzuigen en poetsen met doekjes. Ik heb nooit een seconde gedacht: oh, beter van niet hoor!
Waarom niet? Mijn zoon speelt net zo lief met auto’s en treinen, is gek op fietsen en alles wat een motor heeft. Zo kijkt hij in de carrousel niet naar het beest waar hij op zit maar hetgeen wat die carrousel aandrijft. Ik vind het heel normaal dat kinderen met zowel ‘jongens- als meisjesspeelgoed’ spelen. Zelf speelde ik maar al te graag met de auto’s van mijn broer terwijl ik toch echt niet meisjesachtiger kan zijn. Daar steekt het dus voor mij, want waarom wordt er altijd de focus gelegd op jongens en wordt er eigenlijk nooit een probleem van gemaakt als een meisje met auto’s speelt, over speeltoestellen klautert of voetbalt?
Op het stuk reageerde iemand op Facebook met de opmerking: heeft diegene die zulke negatieve reacties plaatst nog nooit in een restaurant gegeten? 80% van de chef-koks is van het mannelijke geslacht. Wie weet stonden die mannen als 2-jarige knulletjes in hun houten keukentje de meest creatieve gerechten voor hun ouders te koken!
Laat jij je kind met ‘jongens- en meisjesspeelgoed’ spelen?
Opvoeding, Ouderschap, Rosanne
Natuurlijk is mijn kind de allerliefste, allerleukste, allermooiste en allerbeste. Hij huilt nooit, doet altijd wat ik zeg en brengt me ’s morgens ontbijt op bed en zet mijn koffie. Ehm, nee dus. Er zijn (veel) momenten dat ik heel hard naar de Praxis wil rennen voor een rol behang, of twee, zodat ik hem daar achter kan plakken.
Opvoeding, Ouderschap
Het afgelopen anderhalve jaar ben ik qua werk zeer wisselend geweest. In de eerste 9 maanden van Moos zijn leven ben ik volledig thuis geweest. Dit was helemaal niet de bedoeling, maar door wat “gedoe” op het werk kon ik niet eerder beginnen. Na 9 maanden mocht ik weer beginnen en ben ik 3 dagen per week gaan werken. Afgelopen mei veranderde dit en kwam ik weer thuis te zitten, wederom niet vrijwillig. Gelukkig kreeg ik heel snel een nieuwe baan en ben ik eind juli begonnen en dit keer voor 4 dagen per week. Ik heb altijd gezegd dat ik drie dagen per week wilde werken omdat ik dan meer dagen bij mijn kind ben dan dat ik aan het werk ben. Helaas is dat nu dus niet zo. Mijn kleine meneertje is vaker bij zijn opa’s, oma’s en op het kinderdagverblijf dan bij mij. En daar voel ik me schuldig over.