Eén van mijn voornemens tijdens mijn zwangerschap was dat ik altijd geduldig zou zijn met mijn kind en nooit mijn stem zou gaan verheffen. Lekker realistisch, maar niet heus, daar ben ik nu wel achter! Soms zijn er namelijk situaties dat dat blondje schatje van me het bloed onder mijn nagels vandaan haalt en waarin ik mijn geduld verlies…
1. Wanneer hij weigert stil te liggen als hij een schone luier nodig heeft of schone kleren aan moet. Het is ongelofelijk wat een kracht in dat bijna 90 cm lange lijfje zit! Als hij een strontluier onder zijn billen weet uit te trekken en ermee dreigt te gaan zwaaien is het héél erg lastig om niet iets uit te schreeuwen.
2. Wanneer hij de hele.godganse.dag ‘etuhhh’ roept terwijl hij gewoon echt geen honger heeft. Ik kan me zo voorstellen dat het ook erg vervelend is als je kind totaal niet uit, maar écht, dat woordje inclusief het bijbehorende gejammer komt mijn strot uit!
3. Wanneer hij alleen eet als hij het zelf mag doen. Misschien ben ik een zeur en te schoon, maar sommige dingen (zoals yoghurt) lepel ik gewoon liever zelf in zijn mondje als dat betekent dat de vloer niet dagelijks gedweild moet worden. De laatste tijd gaat dat echter niet door want meneer moet en zal alles zelf doen en mag hij dat niet, dan volgt er een driftbui met grote krokodillentranen.
4. Wanneer ik al de hele dag uit kijk naar het moment dat het 7 uur en dus bedtijd is omdat ik kapot ben en Maxim daar anders over denkt. Denk aan een in bed springend kind wat (ja daar is hij weer) ettuhhh roept en irritant jammert. Ja dan vind ik het soms lastig om rustig te blijven.
5. Wanneer ik een deadline voor school heb en Maxim een zeurdag heeft en zichzelf niet wil of kan vermaken. Hij kan dan gerust een halfuur aan mijn been jengelen.
[big_title]In wat voor situatie(s) verlies jij je geduld?[/big_title]
iooon / 21 juni 2015
Ik heb moeite met zemeldagen als we het druk hebben. Oef. Dan kan ik bijna zelf mee gaan huilen uit frustratie.
/
Daniëlle / 19 juni 2015
Die eerste drie zijn zoooó herkenbaar!! ??
/
Nicky / 17 juni 2015
ZO herkenbaar! Vera gaat tegenwoordig elke keer zitten op het aankleedkussen, niet echt handig. Zeker als je de pamper nog niet verschoond hebt. En wat dat ‘ettuuuh’ betreft, Vera roept de hele ‘koek’… Je bent niet de enige ;)
/
Lisa / 16 juni 2015
Ik heb in het dagelijks leven best veel geduld en mijn baby is nog niet op de leeftijd dat ze lastig kan doen maar soms, als ze meeeeega moe is maar gewoon echt niet wil (of kan) slapen terwijl ze er op tijd in lag word ik er zelfs moe van. Ga slapen draakje!
/
Sylvie / 16 juni 2015
Als Ivar een flinke spuitluier heeft, en zodra ik die open heb geklapt naar z’n pielewousie grijpt :(
/
Ester / 16 juni 2015
Haha herkenbaar!
Jules zit volop in zijn peuterpuberteit en zit steeds vaker in situaties waar ik tegen mezelf praat “adem in…adem uit… adem in…”
Ik kan me vaak nog rustig houden en hou het bij negeren. Maar als hij midden in onze ochtendrush loopt te janken omdat hij wilt kuisen MET een emmer water…. *aaghrrr*
Ik probeer hem zoveel mogelijk te begrijpen en uit te leggen waarom iets niet mag, maar soms … soms verlies ik écht mijn geduld.
Ik ga niet snel roepen tegen mijn kinderen. Meestal is het een time-out dat we dan geven, even in de hoek om te kalmeren en hij mag eruit als hij belooft zich flink te houden.
/
angelique / 16 juni 2015
Als peuter dochter me in mijn gezicht knijpt en dan doorknijpen he? Als ze haar mond niet opendoet voor het tanden poetsen. Of als ze gaat gillen ( gelukkig heb ik daar nu een oplossing voor, dat is dat ze wel zacht mag gillen. Werkt als een tiet, voor nu dan.)
/
Malou / 16 juni 2015
Erg begrijpelijk dat je in deze situaties je geduld verliest hoor!
/
Roos / 16 juni 2015
Dat ik 1000x kan zeggen dat mn lieve peuterkind iets niet mag en hij t dan toch gewoon elke x weer doet… of keihard gillen, echt zo hard dat je oren er pijn van doen, om niks. Adem in, adem uit!
/
Joyce / 16 juni 2015
Oh herkenbaar! Ik verlies mijn geduld als hij weer eens aan het treuzelen is. Ach heeft ie van zijn vader:P
/
Tips voor Papa's / 16 juni 2015
Je situaties klinken erg herkenbaar: Hier probeert hij zijn luier gelukkig (nog) niet weg te gooien, maar erin trappen is wel erg interessant.
De kleine man roept nog geen ettuhhh maar wil wel vaak z’n zin doordrukken. Hij voelt er ook weinig voor om gevoerd te worden; soms vindt hij het ok, maar vaak wil hij zelf eten (wat nog niet zo goed gaat omdat hij nog niet met een lepel kan eten haha)
Ik ben ook blij als we lekker even op de bank kunnen zitten als hij in z’n bed ligt; gelukkig heeft hij zelf weinig moeite om naar bed te gaan dus dat is wel fijn.
/
Olga / 16 juni 2015
Om mijn geduld echt te verliezen moet er veel gebeuren (met mijn baby dan hè, andere situaties niet inbegrepen). Wat ik soms wel onhandig vind is het trappelen en bewegen op de momenten dat ik hem net aan het omkleden ben en ik zo een trap in mijn gezicht krijg uit enthousiasme :’)
/