Van wiegje naar ledikant, van ledikant naar een bed voor ‘grote’ jongens. Er komt een tijd dat je kind dat o zo schattige ledikant ontgroeid en je ervoor kiest om een juniorbed of eenpersoonsbed aan te schaffen. Maxim ging een aantal weken geleden van ledikant naar juniorbed en vandaag vertel ik waarom.
Waarom een peuterbed?
Nee er komt geen tweede!! Dat lijkt namelijk bij de meeste ouders de motivatie te zijn om hun kind voor hun tweede jaar in een groter bed te laten slapen zodat het ledikant vrij komt voor de nieuwe telg. Maxim moet nog twee worden in november en toch ligt hij al in een juniorbed.
De voornaamste reden hiervoor is dat ik een cadeau voor zijn tweede verjaardag zocht. De keuze viel al snel op een ander bed. Waarom? Er zou sowieso een tijd komen dat hij toe zou zijn aan een groter bedje. Als “alleenstaande” en op dit moment bijstandsmoeder heb ik echter niet het geld om die uitgave zomaar te kunnen maken. Ik kwam er al snel achter dat de kosten nogal snel oplopen als je een bed plus alle bijbehorende spullen gaat aanschaffen.
Daarnaast merkte ik aan Maxim dat hij steeds meer gefrustreerd werd van zijn ledikant. Dit bracht hij tot uiting door de rand van het ledikant helemaal kapot te knagen in de uurtjes dat hij ’s avonds huilend tekeer ging. Dat is overigens niets nieuws want zoals jullie misschien wel eerder gelezen hebben is Maxim vanaf geboorte al een zeer lastige en korte slaper. Voor mij een teken dat hij misschien wel toe was aan een groter bed.
Hoewel Maxim dus pas in november jarig is besloten we het bedje al in september te kopen omdat er bij Leen Bakker een leuke aanbieding was waardoor ik stukken goedkoper uit kwam. En tja, ik ben dan niet iemand die het in de doos laat zitten!
Hoe zijn de nachten verlopen?
De eerste paar nachten was Maxim zo trots als een pauw met zijn nieuwe bed en kon hij niet wachten om te gaan ‘lapen’. De baby, op wie hij op het moment verzot is, sliep in het ledikant wat nog steeds in zijn kamer stond en Maxim keurig onder zijn nieuwe dekbed. Echter, na een aantal nachten begon het drama. Huilend deed hij steeds het grote licht aan om vervolgens zijn commode leeg te trekken (leuk, als je al die hydrofiel luiers keurig heb gestreken) en jammerend voor zijn deur te gaan zitten. Ik voerde keer op keer het vaste riedeltje uit: na een minuut of 10/15 even kijken, knuffelen en Maxim weer terug in bed leggen en op een gegeven moment als hij door bleef gaan niets meer zeggen. Steeds bleef hij huilend naar zijn ledikant wijzen en dus besloot ik hem er op een avond maar terug in te leggen. Om de een of andere reden vond ik deze avonden moeilijker omdat hij nu als een zielig hoopje Maxim in zijn slaapzak voor de deur zat te huilen waar hij normaal in zijn ledikant stond.
Toch wist ik dat ik nu consequent moest zijn en daarom bedacht ik een systeem van stickers waarbij hij elke ochtend een sticker mocht kiezen en plakken als hij goed had geslapen. Ik dacht dat het nooit zou gaan werken omdat hij het vast niet zou snappen (of een middelvinger naar mij zou opsteken als hij dat had gekund) maar hè, je moet wat! Het ledikant werd weg gehaald, het sticker systeem in peutertaal uitgelegd, Maxim werd in zijn bed gelegd en zijn deur werd gesloten. De eerste avonden wist hij het hysterische huilen uren vol te houden, in combinatie met spelen en de boel overhoop te halen. Man, ik bleef het moeilijk vinden!
Op een gegeven moment merkte ik verschil. De periodes dat hij huilde werden korter, als hij ging spelen deed hij dat stil en niet meer jammerend en op een avond ging ik kijken waarom het licht aan was en daar lag hij: knock-out op zijn bedje. De volgende ochtend vroeg ik: heb je lekker geslapen?? “Ja!”, was zijn antwoord en vol trots koos hij een sticker uit om deze op het schema te plakken.
Inmiddels gaat het stukken beter met het slapen. Maxim loopt bijna elke avond wel uit bed om even te jammeren of te spelen maar gaat of zelf in bed liggen of ik leg hem in bed zonder tegen hem te praten en dan geeft hij uiteindelijk zelf op. De baby en knuffels in zijn bed in combinatie met het stickerschema werken vooralsnog goed en ik hoop dat dat zo blijft, voor zijn en mijn nachtrust.
Hoe ging bij jou de overgang van ledikant naar een groter bed?
Elske / 13 december 2015
Je laat hem serieus een paar uur huilen? Ik laat mijn zoontje max een paar minuten huilen, nog niet eens 5 minuten. En nee, dat heeft niets te maken met niet consequent zijn. Een kindje op deze leeftijd heeft zijn moeder nodig.. Nog even een extra knuffel, even laten voelen dat je er bent, of samen in 1 bed slapen. Lees maar eens over samen slapen..
Maxim leert nu dat zijn moeder er niet voor hem is en dat huilen geen zin heeft. Waarom zou je huilen als er toch niemand komt? Maar als hij zich alleen voelt, bang is, of zijn moeder nog even nodig heeft, dan moet je hem toch juist troosten en er voor hem zijn..
Ik snap dat echt niet.. Verder, leuke blog!
/
Sanne Marlijn / 29 oktober 2015
Wat een interessant artikel, ondanks dat het voor jullie een hele strubbeling moet zijn geweest. James is ook een vreselijk slechte slaper in zijn ledikant. Hij beukt constant tegen de zijkanten aan en wordt dan wakker. We hebben er al een stootkussen omheen maar het helpt niet genoeg. Toen ik een tijdje geleden zag dat jouw Maxim al in een groot bed lag, heb ik ook tegen mijn vriend geopperd dat we dat maar moeten doen zodra het kan. Snap ook wel weer dat het een hele verandering is voor zo’n kleintje. Vind het stickersysteem echt goed bedacht!
/
Ester / 24 oktober 2015
Hier is Jules ook toe aan een groter bed. Ik heb alleen schrik dat hij ’s nachts of wandel zal gaan (hij kan zijn kamerdeur zelf openen), of uit bed zal vallen (hij is zo’n woeler). Ik wacht nog tot de solden, dan is hij 2,5j en mag hij toch stilletjesaan echt wel overschakelen.
/
Margriet / 24 oktober 2015
Wat knap dat jullie zo goed consequent blijven volhouden. En fijn dat de stickers ook werken. Leuk bed en dekbed trouwens.
/
Nicole Orriëns / 23 oktober 2015
Ik vind het een mooi bed! En top dat je vriend je zo goed steunde!
/
Angelique / 23 oktober 2015
Wat fijn dat je vriend helpt! Ik vond dat echt zo fijn om eindelijk iemand te hebben die het SAMEN met mij deed
/
Bregje / 23 oktober 2015
Oh wat moet dat pittig zijn geweest, fijn dat je vriend je er doorheen heeft gesleept en goed idee van dr stickers! En wat een onwijs leuk bed is het :)
/