Eén van de eerste dingen waar je aan gaat denken als je een blog wilt beginnen, is waar die blog over moet gaan en wat je wel en niet gaat delen van je persoonlijke leven. Zoals jullie al gemerkt hebben ben ik best een open boek. Toch worstel ik ook regelmatig met de kwestie ‘beeldvorming als blogger’, want deel ik niet teveel? Een andere vraag die ik mezelf regelmatig stel is: heb ik een voorbeeldfunctie als blogger? Vandaag een kletsstukje waarin ik mijn hersenspinsels hierover met jullie wil delen naar aanleiding van een gesprek met wat medebloggers en familieleden.
In het jaar dat ik blog heb ik ervoor gekozen om leuke momenten van mijn kind (zijn ontwikkeling) te delen op mijn blog en Instagram. Ik voel me daar prettig bij omdat ik trots ben op mijn kind en iedereen dat mag zien. Daarbij zorg ik er overigens wel voor dat het leuke, nette foto’s zijn waarvan ik denk dat Maxim zich er later niet voor zal schamen. Ik denk dat het Internet een nog groter deel van onze kinderen hun leven gaat uitmaken en dat hij het me niet kwalijk zal nemen. Ik moet wel toegeven dat ik nu hij ouder wordt wel minder over zijn ontwikkeling en groei deel omdat ik hem niet wil benadelen in welk opzicht dan ook, doelend op zijn toekomst.
Naast het feit dat ik (veel) van mijn kind deel, schrijf ik regelmatig behoorlijk persoonlijke stukken. Waarom ik dat doe? Ik hoop dat mensen zich in mijn situatie kunnen herkennen en zien dat ik ook maar een mens ben die haar best doet maar lang niet perfect is. Toch heb ik soms het idee dat mensen mij alleen maar als een sterke alleenstaande moeder zien die alles op een rijtje heeft, terwijl dat lang niet altijd zo is. Daar schreef ik laatst al een stukje over. Het is lastig want ik deel ook een hoop niet omdat sommige dingen gewoon privé zijn, maar krijgen mijn lezers daardoor een mooier beeld van mij? Daarbij doel ik eigenlijk vooral op jonge lezers en tienermeisjes die me volgen op Instagram. Krijgen zij het idee dat een kind alleen opvoeden en daarbij een universitaire volgen een eitje is? Dat mijn kind altijd dat schatje is uit de filmpjes en dat hem opvoeden a piece of cake is? Dat is het namelijk verre van! Het is dat mijn ouders mijn studie betalen, want anders had ik nu misschien wel hamburgers moeten omdraaien bij een friettent (niet lullig bedoeld). Het is dat ik familieleden om me heen heb die Maxim af en toe kunnen overnemen als ik ziek ben of moet studeren, want anders had ik waarschijnlijk al 3x een burnout gehad.
Wat ik me de laatste tijd ook steeds vaker afvraag is: in hoeverre heb ik een voorbeeldfunctie? Ik ben van mening dat als je gaat bloggen, je blog groeit en je steeds meer volgens krijgt, je moet nadenken over wat je wel of niet plaatst op je blog en social media kanalen. Dat ik daar niet altijd even handig in ben is de afgelopen tijd een enkele keer gebleken, maar dat terzijde (ik maak natuurlijk ook wel eens fouten!). Ik probeer zoveel mogelijk te laten zien hoe mijn leven echt is: pittig maar leuk. Het is denk ik niet meer dan logisch dat je dan voornamelijk de positieve kanten belicht want ik wil natuurlijk niet als een zeikwijf overkomen. Waar ik bijvoorbeeld op let is dat ik niet mensen benadeel in mijn artikelen, dat ik niet generaliseer. Ik probeer open minded te zijn en mensen in hun waarde te laten. Ik probeer te laten zien dat je als je 25 bent en een kind hebt, je sommige dingen moet laten en sommige dingen juist wel moet doen, ook als ze niet heel erg leuk zijn. Ik ga ook wel eens (een enkele keer) op stap met vriendinnen maar denk dan altijd twee keer na als ik daarvan een foto deel over hoe ik dan overkom bij mensen.
Desondanks voel ik me op het moment prettig bij wat ik wel en niet deel en vind ik dat ik aan niemand verantwoording moet afleggen. Zo vinden sommige familieleden dat ik soms teveel deel en te eerlijk ben, maar het is en blijft mijn keuze. Soms merk ik dat ik me loop te verdedigen jegens hen, maar uiteindelijk sta ik achter mijn beslissing.
[tagline_box backgroundcolor=”” shadow=”no” shadowopacity=”0.1″ border=”1px” bordercolor=”” highlightposition=”top” content_alignment=”center” link=”” linktarget=”_self” modal=”” button_size=”” button_shape=”” button_type=”” buttoncolor=”” button=”” title=”Ik ben erg benieuwd naar jouw mening:” description=”In hoeverre vind jij dat een blogger een voorbeeldfunctie heeft?
Vinden jullie mijn leven als ‘echt’ overkomen en heb je het gevoel dat je mij leert kennen middels mijn blog?” animation_type=”0″ animation_direction=”down” animation_speed=”0.1″ class=”” id=””][/tagline_box]
Floor / 18 juni 2015
Interessant artikel: ik denk dat dit geldt voor het hele social media tijdperk. Ik vind zelf dat je als blogger ervoor kiest om een merk te worden. Je imago (en dus je merk) beschermen hoort er dan ook bij. Als jij kiest voor een persoonlijke stijl, dan is dat jouw keuze. Deze wordt dan onderdeel van je merk en dan gaan je lezers dat ook van je verwachten. Eigenlijk zeg ik dus: jouw keuze en lekker doen zoals jij het wilt doen!
/
Malou / 12 juni 2015
Ja ik vind wel dat bloggers een beetje een voorbeeldfunctie hebben. Je hoeft natuurlijk niet perfect te zijn, maar ik vind dat bloggers er wel een beetje rekening mee moeten houden.
Oh, en ik vind jou heel echt overkomen! En je geeft zeker een goed voorbeeld :)
/
marjon / 11 juni 2015
Ik sluit me aan bij de berichten die er al staan. Als blogger heb je denk ik wel een voorbeeldfunctie. Of in ieder geval dat je wel een goed beeld laat zien. Ik denk ik dat jij dat zeker doet. Daarbij vind ik ook dat iedereen in zijn waarde moet zijn. Zoals je zegt je bent geen verantwoording schuldig aan iemand.
/
angelique / 10 juni 2015
Ik vind dat je als blogger wel zeker een voorbeeld functie hebt. Kijk naar de grote bloggers en hoeveel meisjes er tegen hun op kijken. Als iedereen die blogt maar doet alsof het hartstikke leuk is allemaal hebben de jongere meisjes een totaal verkeerd beeld van het echte leven. Ook wij als mama’s moeten niet doen alsof het allemaal leuk en aardig is en dat iedereen het maar kan, want het is enorm zwaar om moeder te zijn. Zeker alleenstaande moeder die ook nog studeert. Ik weet precies wat jij bedoelt al moet ik wel mijn eigen opleiding bekostigen. Wij moeten zeker geen perfect beeld scheppen van het moederschap want wie weet wat jongere meiden er dan van op steken.
Ik vind mezelf in die zin ook nog een voorbeeld omdat ik uit een huiselijk geweld situatie ben gestapt en dit niet onder stoelen of banken steekt. Ik hoop dat ik meiden help die in dezelfde situatie zitten.
/
iooon / 10 juni 2015
Ik vind dat een blogger wel een voorbeeldfunctie heeft. Natuurlijk mogen dan wel stomme fouten gedeeld worden, maar bepaalde dingen idealiseren zoals zeg, 5 dagen per week stappen en stom dronken op je werk komen. Dat vind ik niet wenselijk voor jongeren om te lezen. Zeker niet als je weet dat ze tegen je op kijken.
Ik heb bij jou zeker het gevoel dat ik je leer kennen via je blog. En niet het gevoel dat je een verkeerd voorbeeld stelt ;)
/