Ik heb op workingmommyabroad al veel geschreven over de culturele verschillen tussen Nederland en Spanje in het opvoeden van kinderen maar een onderwerp wat al maanden door mijn hoofd speelt om over te schrijven is de enorme verwennerij van Spaanse kinderen. Want my god, het is echt niet normaal!
Ok ik vind het ook heel leuk om dingetjes voor Lucas te shoppen en heb soms moeite om me in te houden (waarom zijn er zoveel leuke baby kleren??) maar dit alles bereikt een heel andere niveau bij Spaanse (groot)ouders. Alleen het beste, duurste en mooiste voor het kleine prins(es)je is goed genoeg en tweedehands lijkt een vies woord.
Toen wij begonnen met de baby uitzet en ik me dus een beetje begon te verdiepen in verschillende merken en prijscategorieën (shocking!) viel me voor het eerst pas op hoe ongelofelijk veel Bugaboo´s er bij ons in de stad rondrijden. Best tegenstrijdig als je bedenkt hoeveel werkloosheid er is en de enorme crisis waar Spanje in zit, ik bedoel een Bugaboo is nou niet echt goedkoop. Maar op z´n Spaans moet natuurlijk een van de beste wagens gekocht worden en dan springt de hele familie wel even bij ondanks dat ze dan misschien een maand op een houtje moeten bijten. Alles voor de kleine! En zo gaat het eigenlijk met de hele baby uitzet. Alles is onwijs duur maar op de babyafdeling van de Corte Ingles (= de Spaanse Bijenkorf) moet je moeite doen om iemand te vinden die je kan helpen zo druk zijn ze, alsof ze het gratis weggeven.
Op 6 januari met 3 Koningen, wat in Spanje is wat 5 december voor ons is, waren mijn schoonouders erg beledigt dat ze niet ook nog het nieuwe wiegje mochten kopen voor Lucas nadat ze al een op maat gemaakt supersonisch (en duur!) matras hadden besteld voor z´n nieuwe bed. Ik vond het gewoon te veel en wilde ook een beetje een grens stellen, nu merkt ie er nog niks van maar voor mij ging het over het principe: het hoeft niet altijd maar meer en onwijs duur, dat vind ik gewoon overdreven. Ik moet ook letterlijk op mijn woorden letten op een familie lunch want als ik laat merken dat we nog iets nodig hebben of van plan ben iets te gaan kopen voor de kleine dan is het eerste wat mijn schoonmoeder de volgende ochtend doet dat gaan kopen.
Dit alles uit zich ook in de kraamcadeaus die naar mijn idee totaal buiten proportie waren. Zo kregen we van 2 vrienden van mijn schoonouders het wipstoeltje van Baby Bjorn (a 160€) en van een ander stel vrienden van hun een baby keukenrobot om het eten te kunnen stomen etc. (ook iets van 150€). Dit waren vrienden van de familie, niet eens onze beste vrienden of iets dergelijks! Het ging mijn verwachting van een gezellig box pakje van de Hema wel iets te boven… Maar ook hier, alles en alleen het beste voor het nieuwste familielid.
En het is niet alleen materieel verwennen, maar ook gewoon in het dagelijks leven: alles maar dan ook echt alles wordt geregeld voor de kids. Ga op een doordeweekse dag rond 17u een bus in en je zult bosjes opa´s en oma´s zien die helemaal volgehangen zijn met de rugzakken van hun kleinkinderen want tja, een rugzak zelf dragen dat doen we natuurlijk niet. Dus daar staat die arme opa z´n best te doen om die drie grote Frozen rugzakken (die overigens ook wieltjes hebben dus volgens mij zou het “arme” kind best zelf haar tas kunnen trekken) niet van z´n schouders af te laten glijden. En ja staan met al die rugzakken want het lieve kroost zit natuurlijk en dan kan niet met die grote rugzakken (ooit gehoord van rugzak op schoot houden of tussen je benen zetten?).
Ik weet niet waar ik meer moeite mee heb, het materiële of juist het altijd maar oplossen van alles voor het kind. Het gaat voor ons nog hard werken worden om te zorgen dat de opvoeding niet te Spaans wordt!
Plaats een reactie