De bevalling van Moos

[TS_VCSC_Timeline_Container timeline_sort=”false”][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”5 december 2013″ title_text=”De laatste werkdag” title_align=”right” lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Ik ga met verlof!!! 6 weken niets anders doen dan hydrofiele luiers en rompertjes strijken, over mijn buik aaien, slapen en eten.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”9 december 2013″ title_text=”Controle” title_align=”left” el_file=””]Gewoon een controle bezoekje bij de verloskundige. Hé, je bloeddruk is wat hoger dan normaal. Kom volgende week maar weer even langs, voor de zekerheid.en dan hydrofiele luiers en rompertjes strijken, over mijn buik aaien, slapen en eten.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single featured_media=”image” featured_image=”6555″ attribute_alt_value=”www.echopraktijkdrechtsteden.nl” lightbox_featured=”false” date_text=”13 december 2013″ title_text=”Groeiecho” lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Naar het ziekenhuis voor een groeiecho. Die afspraak stond al gepland omdat Moos bij 30 weken zwangerschap een ukkie bleek te zijn. Uitslag groeiecho; goed gegroeid, volgens de lijn, en gewoon een kleine baby. Anders nog iets mevrouw? Eh nou, mijn bloeddruk was een beetje hoog afgelopen week. Nou mevrouw, dan kijken we nog even. Pomp pomp pomp. Oh eh.. Hoeveel is ie, meneer de dokter? 140 over 100 mevrouw. Even opnieuw hoor, volgens mij doet het apparaat raar. Pomp pomp. Eh, mevrouw? Ja meneer. Ik ga overleggen met de arts, want dit gaat niet goed. Eh oke, meneer.

Niet met spoed, maar wel met enige haast moest ik naar een andere afdeling om in een potje te plassen, aan de ctg gekoppeld te worden en om bloed te prikken. Uitslag; pre-eclampsie, oftewel zwangerschapsvergiftiging. Die had ik niet aan zien komen, want ik voelde me best oke, voor zover dat kan als je formaatje zeekoe hebt bereikt.

Bron afbeelding: Echopraktijk Drechtsteden

[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Lang verhaal kort gemaakt; ik werd opgenomen, nog met het verhaal dat als het het weekend wat beter zou gaan ik weer naar huis zou mogen. Niet dus. Hoewel ik me tot zover best oke voelde, werd ik zaterdagnacht kotsmisselijk en hondsberoerd wakker in mijn ziekenhuis bed. Ik ben niet zo’n knopjesdrukker (om de zusters te waarschuwen) en ook nu duurde het een half uur voordat ik drukte, omdat ik toch maar bedacht dat ik niet voor niets in het ziekenhuis lag.

Sorry zuster, ik voel me niet zo goed en ze zeiden dat ik moest drukken als ik me slecht voelde dus dat doe ik dan maar maar het spijt me als ik u stoor want er is waarschijnlijk niks. Voor de 80ste keer werd mijn arm half afgeklemd door die verdomde bloeddrukmeter. Ik doe het nog even opnieuw, zei ze. En toen; oke, jij blijft even heel rustig liggen en ik ga NU de arts oppiepen. Ehm, mag ik weten wat er aan de hand is? Ja, zolang je niet in paniek raakt. Mevrouw de zuster, ik raak niet zo snel in paniek dus kom maar op. 180 over 118. Oh, dat is hoog.

Binnen no time lag ik weer aan de ctg en werd ik volgepompt met medicatie. Met succes, want mijn bloeddruk daalde en Moos deed het binnen in mijn buik nog goed genoeg om te blijven zitten. Maar naar huis? Nee hoor, niet meer naar huis totdat ik officieel mama zou zijn. Zeg maar doei tegen je verlof.

En zo ging het nog een week. Ik mocht douchen en naar de wc, en meer niet. Ook lezen en tv kijken mocht eigenlijk maar zo min mogelijk. Elke dag was het weer de vraag of het nog goed genoeg ging. En elke dag werd me verteld dat ik vooralsnog voldoende functioneerde als broedkip.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”20 december 2013″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Goedemorgen mevrouw Müller, is de dokter al bij u geweest om het te hebben over het plaatsen van de ballon?
Wait, whut? Gaan we beginnen? En zo kreeg ik, na een telefoontje naar vriendlief die op zijn werk zat en zes keer bellen naar mijn moeder die beweerde dat ze absoluut haar telefoon nauwlettend in de gaten hield maar dat natuurlijk niet deed toen ik belde, een ballon. Google maar ;)

Vriendlief mocht blijven slapen en om 20.00 uur ’s avonds kreeg ik kramp. En nog meer kramp. Even dacht ik dat het was begonnen, maar het zwakte allemaal weer af en we hebben zelfs nog redelijk geslapen.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Break title_text=”21 december 2013″ el_file=””][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”07:00″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Nog even douchen! Ik mocht proberen om de ballon eruit te trekken en ja hoor, dat lukte! So far so good.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”08:30″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]1 a 2 centimeter ontsluiting en dus werden mijn vliezen gebroken en werd ik aangesloten op de weeënopwekkers. Mijn moeder kwam binnen en het wachten kon beginnen.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single featured_media=”image” featured_image=”6532″ lightbox_featured=”false” featured_media_height=”height: auto;” date_text=”12:30″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]De weeën komen redelijk snel op elkaar, maar zijn prima weg te puffen. Ondertussen is schoonmoeders er ook en neem ik tussen de weeën door steeds een hapje van mijn saucijzenbroodje.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”14:00″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Auw, ze doen meer pijn, die weeën, maar het is nog te doen. Mijn moeder houdt mijn beste vriendinnen op de hoogte via een aparte whatsapp groep. Ik sta op 4 centimeter ontsluiting. Nog maar 6 te gaan![/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”16:00″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]De scheldwoorden beginnen inmiddels te komen. Dit doet zeer! En ik blijf maar hangen op die 4 cm. Ik hou het net aan vol. De zuster komt vragen of de weeënopwekkers nog een stukje omhoog kunnen, maar zegt ook dat ze ziet dat ik het net aan trek. Ik geef aan dat ze dat ding hoger moet knallen zodat het sneller gaat. Met vier centimeter kom ik niet zo ver, dus hoppa, een beetje extra gas erop. En ja dames en heren, dat was de allerdomste beslissing ooit..[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”16:30″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]De weeën volgen elkaar zo snel op dat ik in paniek raak. Ik krijg mijn ademhaling niet onder controle en weet niet waar ik het zoeken moet van de pijn. Als de ene wee afzwakt, knalt de volgende er alweer in. Vriendlief zegt dat ik moet ademen. Ik vind dat hij zijn bek moet houden, maar heb te veel pijn om te snauwen.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”17:00″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Er wordt aan me gevraagd hoe het gaat. Ehm, kut. Zet het raam open en ik spring, maakt me geen mallemoer uit, rot op met je bevalling en rot op met dit kind. Ik wil dood!!! Wilt u pijnstilling mevrouw? JA, RUGGENPRIK, zeg ik huilend.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”17:15″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Alles wordt klaargemaakt en mijn bloed moet geprikt worden. Mijn gynaecologe is erg streng als ik mijn arm niet stil kan houden. Kijk me aan. Ik doe nu een naald in je arm, dus bewegen is geen optie. Ondanks de pijn blijf ik zo stil mogelijk liggen. Een naald dwars door mijn arm zie ik ook niet echt zitten.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”17:30″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Het is alsof de kamer automatisch een beetje verlicht wordt als hij binnenkomt. Mijn held, mijn redder. De allerliefste, allerbeste en allerleukste man op deze aarde. De anesthesist.

Mijn moeder gaat de kamer uit, ze is bang dat ze tegen de vlakte gaat bij het aanzien van de ruggenprik. Mijn schoonmoeder speelt Hay Day op haar telefoon en mijn vriend houdt mijn hand vast terwijl ik aan de rand van het bed moet gaan zitten. Ik ben doodsbang. Ik word verdoofd en moet aangeven als ik een wee heb. Ik neem me voor dat ik nog maar een stuk of 3 weeën moet opvangen voordat ik niets meer voel. De waarheid is anders. Kennelijk heb ik rare rugwervels en lukt het niet helemaal. De anesthesist is aan het prutsen en maakt grappen dat ik toch niet bang ben voor naalden vanwege de trampstamp op mijn onderrug. Ik lach me rot. Niet dus.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single featured_media=”image” featured_image=”6556″ attribute_alt_value=”Bron: ad.nl” lightbox_featured=”false” date_text=”18:00″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=”” link=”||”]De hemel. Ik ben in de hemel. De ruggenprik zit en ik voel de weeën nog, maar alsof mijn baarmoeder gemasseerd wordt. Wat een opluchting. Wat een top uitvinding, die ruggenprik. Appeltje eitje, zo’n bevalling. Mijn moeder komt weer binnen en stelt mijn vriendinnen op de hoogte op de whatsapp. De ruggenprik zit, ze voelt zich prima.

Afbeelding: ad.nl

[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”18:45″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Oeh. Wat was dat? Oeh. Volgens mij moet ik heel erg naar de wc. Nee niet. Holy shit. Ik heb persweeën. Nu al?[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”19:15″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Ik heb nog nooit zo goed geluisterd naar iemand. Die iemand is in dit geval de arts. Ik pers als een kanjer, zegt ze, nog 1 of 2 keer en dan is hij er al. Ik mag voelen en voel een hoofdje. Arm kind, roep ik uit.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single full_width=”true” featured_media=”image” featured_image=”6533″ lightbox_featured=”false” featured_media_height=”height: auto;” date_text=”19:26″ title_text=”Moos is geboren” lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Au au au AU!!! Dan voel ik allerlei gedoe tussen mijn benen en wordt er een mini baby op mijn borst gelegd. Mijn kleine lieve Moos is geboren!!! Ik kan niet stoppen met huilen en ook vriendlief is in tranen. Hij is er! En hij besluit om me meteen onder te plassen. Fijn, dat werkt dus.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single featured_media=”image” featured_image=”6535″ lightbox_featured=”false” date_text=”19:40″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Alles gaat goed, maar Moos is erg klein. 2160 gram. Hij moet in de couveuse. De nieuwbakken papa gaat met hem mee naar de neonatologie afdeling. Ik moet de placenta er nog even uitwerken. Balen, had ik niet over nagedacht. Het is nog een flinke klus, maar gelukkig komt hij er in zijn geheel uit. Mijn placenta blijkt al helemaal “op” te zijn. Ik ben blij dat de artsen dit hebben gerealiseerd en Moos op tijd hebben gehaald.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Single date_text=”20:15″ lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]Ik mag douchen. Heerlijk. Vriendlief is weer terug en ook de opa’s zijn inmiddels gearriveerd.
Na een aantal telefoontjes, knuffels van de opa’s en whatsappjes met felicitaties gaan we naar Moos toe, die is opgenomen op de afdeling Neonatologie. Ik word met bed en al erheen gereden. Vind ik onzin, want ik kan prima lopen, maar het mag dus niet. Moos krijgt net een infuus aangelegd. Ik verbaas me erover hoe ze zoiets kunnen prikken in zo’n mini handje en huil omdat ik dit kleine mannetje wil beschermen tegen die gemene prikken.[/TS_VCSC_Timeline_Single][TS_VCSC_Timeline_Break title_text=”4 januari 2013″ el_file=””][TS_VCSC_Timeline_Single full_width=”true” featured_media=”image” featured_image=”6536″ lightbox_featured=”false” featured_media_height=”height: auto;” featured_media_width=”85″ date_text=”15:15″ title_text=”Moos is thuis” lightbox_group=”false” lightbox_backlight=”hideit” el_file=””]We hopen dat Moos na het weekend naar huis mag en dat dit 1 van de laatste tripjes naar het ziekenhuis zal zijn. Als we binnen komen wordt er gevraagd of we Moos al mee willen. Eh, nu? Ja, nu. Hij doet het prima! En zo gebeurt het dan ook.[/TS_VCSC_Timeline_Single][/TS_VCSC_Timeline_Container]