Persoonlijk, Studerende moeder
Het is september, de maand dat alle studenten van start of verder gaan met hun opleiding… behalve ik. Twee weken geleden kwam dan het gevreesde mailtje en helaas was de inhoud voor mij niet positief: ik mag niet verder met de studie sociologie. Er komt een einde aan ‘de studerende moeder’.

 

De reden is dat ik als alleenstaande moeder afgelopen jaar niet aan alle verplichtingen heb kunnen voldoen die de Erasmus Universiteit stelt aan haar studenten. Hoewel ik wist dat het lastig zou worden (omdat de eisen bij de universiteit nou eenmaal strenger zijn dan bij andere universiteiten) en dat ik er niet geweldig voor stond, had ik erop gehoopt dat ze misschien naar mijn situatie zouden kijken. Een negatief bindend studieadvies is wat ik kreeg, met de mededeling dat ik kan reageren op het besluit van de examencommissie. Dit heb ik inmiddels gedaan en dus is het afwachten. Toch kan ik er waarschijnlijk het beste vanuit gaan dat er voor mij geen uitzondering gemaakt zal worden.

Hoe ik me hierover voel? KUT. Het is niet netjes om te zeggen maar ik heb op het moment geen andere woordkeuze. De teleurstelling is waanzinnig groot en ja er zijn wel wat tranen gevloeid.  Ondanks dat ik ontzettend mijn best heb gedaan en keihard heb gewerkt, voelt het toch als falen.

Ik ben gaan studeren toen mijn kind een lastige leeftijd had (9 maanden oud) en nog erg veel aandacht nodig had. Dit merkte ik vooral op de dagen dat ik thuis was en veel voor mijn studie moest doen. Een kind van nog geen jaar snapt niet dat je de volle concentratie nodig hebt om Engelse literatuur te lezen en wilt nog veel samen spelen. Doordat hij naar de opvang ging was hij gemiddeld 2 keer per maand ziek en ik met een beetje pech ook. Dat is erg lastig op het moment dat je verplichte aanwezigheid hebt. Daarbij kwam het ongeluk in januari met Maxim welke impact had op mij als moeder en mijn zelfvertrouwen maar nog meer op Maxim, zijn verzorging en de aandacht die hij nodig had.

Ik heb er jaren over gedaan om erachter te komen wat ik wilde en wat echt bij mij paste. De studie sociologie vond en vind ik buitengewoon interessant en in het eerste studiejaar heb ik al zo ontzettend veel geleerd. Nu valt mijn droom en tevens toekomstbeeld in duigen. Het voelt alsof ik weer onderaan moet beginnen want ik weet niet wat ik nu wil en de vraag is of ik überhaupt wel wat te willen heb, er moet immers brood op de plank komen omdat ik een kind heb. Sommigen zullen misschien denken: goh het is toch niet het einde van de wereld? Zo voelt het voor mij eerlijk gezegd wel een beetje. Ik had eindelijk mijn passie gevonden en die zal ik nu moeten gaan opgeven. Dat ik niet verder kan met deze studie betekent direct ook dat ik met een (forse) studieschuld ga zitten en die volledig zal moeten gaan terugbetalen. Er is namelijk geen geld voor een nieuwe studie en dus haal ik niet binnen 10 jaar een diploma want een Pabo propedeuse is niet genoeg. Ik zal op zoek moeten gaan naar een baan en zolang ik die niet heb zal Maxim van de opvang moeten omdat de kinderopvangtoeslag komt te vervallen. Daar voel ik me schuldig over omdat hij het er naar zijn zin heeft, de kindjes en leidsters goed kent en omdat hij er veel leert. Ik ga een onzekere tijd tegemoet en als ik ergens een hekel aan heb is dat het wel.

Ja ik ben teleurgesteld. In mezelf maar ook in de universiteit omdat ik toch het gevoel heb dat er geen rekening met mijn situatie is gehouden. Ach, it is wat it is….

Odile bloglovin

 

19

Free printable Sinterklaas aftelkalender
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en
ontvang de aftelkalender direct in je inbox!
Free printable Sinterklaas aftelkalender
Free printable Sinterklaas aftelkalender